Jaka jest płaca pracownika tymczasowego we Francji w branży budowlanej?
Pracownik tymczasowy korzysta z tych samych świadczeń co stały pracownik UE przez cały czas trwania swojej misji. Jeśli pracownik jest zastępowany na tym samym stanowisku i o tych samych kwalifikacjach, pracownik tymczasowy powinien otrzymywać takie samo wynagrodzenie.
Zgodnie z niektórymi układami zbiorowymi lub porozumieniami zakładowymi może obowiązywać tabela płac w branży budowlanej (BTP), która gwarantuje minimalną kwotę w zależności od kwalifikacji i poziomu pracownika. W takim przypadku tę tabelę płac należy stosować także do pracowników tymczasowych.
Jak obliczane jest wynagrodzenie w branży budowlanej?
Wynagrodzenie pracownika tymczasowego w branży budowlanej składa się z:
wynagrodzenia podstawowego;
dodatków i premii (premia za ryzyko, za wyniki, dieta itp.);
IFM (odszkodowanie za zakończenie misji);
ICP (dodatek za urlop wypoczynkowy).
Ile zarabia pracownik budowlany?
Minimalne wynagrodzenie nie może być niższe niż płaca minimalna (SMIC), czyli 10,25 € brutto za godzinę (2021), co daje 1554,62 € miesięcznie przy 151,67 przepracowanych godzinach.
Które premie podlegają, a które nie podlegają składkom na ubezpieczenia społeczne?
Premie podlegające składkom znajdują się na górze pasku wynagrodzenia, a ich kwota jest wliczana do wynagrodzenia brutto.
Premie niepodlegające składkom lub świadczenia znajdują się na dole pasku wynagrodzenia i ich kwota nie jest wliczana do wynagrodzenia brutto — są dodawane bezpośrednio do wynagrodzenia netto do wypłaty.
Pracownicy tymczasowi mają prawo do tych samych premii co pracownicy stałi, na takich samych warunkach. Wszystkie premie muszą być wyszczególnione w umowie o pracę.
Jaka była tabela płac w branży budowlanej (BTP) w 2021 roku?
Jaki jest czas pracy pracownika tymczasowego we Francji w branży budowlanej?
Ile godzin można pracować tygodniowo we Francji w branży budowlanej?
Ustawowy czas rzeczywistej pracy wynosi 35 godzin w tygodniu kalendarzowym, od poniedziałku o północy do niedzieli o północy.
Maksymalny czas pracy w branży budowlanej nie może przekraczać 48 godzin w tym samym tygodniu.
W przypadku wyjątkowych okoliczności powodujących nadzwyczajny wzrost pracy, można złożyć wniosek do DIRECCTE o przekroczenie 48 godzin pracy tygodniowo, jednak tylko na ograniczony czas. Przekroczenie to może wynieść do 60 godzin tygodniowo.
Zgodnie z artykułem L.3121-36 Kodeksu Pracy, średni tygodniowy czas pracy w branży budowlanej na przestrzeni 12 kolejnych tygodni nie może przekraczać 44 godzin.
Czym jest umowa o pracę tymczasową?
Agencja pracy tymczasowej oraz kandydat na pracownika tymczasowego zawierają umowę o zlecenie (kontrakt misji). Umowa określa warunki pracy i wynagrodzenie pracownika tymczasowego na czas trwania misji. Powinna zostać przekazana pracownikowi w ciągu 2 dni od zatrudnienia. Umowa musi zawierać:
- Maksymalny czas trwania umowy o pracę tymczasową, łącznie z przedłużeniami, wynosi zazwyczaj 18 miesięcy. Jeśli umowa dotyczy wykonania pilnych prac związanych z wymaganiami bezpieczeństwa, okres ten skraca się do 9 miesięcy.
Gdy misja jest realizowana za granicą, okres ten wydłuża się do 24 miesięcy. - W razie potrzeby, okres próbny trwa od 2 do 5 dni, w zależności od długości umowy.
- Kwalifikacje zawodowe pracownika
- Wysokość wynagrodzenia za pracę tymczasową oraz szczegóły dotyczące wypłacanych premii.
- Nazwa i adres funduszy emerytalnych uzupełniających oraz funduszy zabezpieczenia społecznego, do których należy agencja zatrudnienia.
W przypadku rozwiązania umowy na wniosek firmy przed ustalonym terminem, firma musi zaproponować pracownikowi tymczasowemu nową umowę o pracę tymczasową, która zacznie obowiązywać w ciągu maksymalnie trzech dni roboczych. Nowa umowa musi zawierać te same warunki i wynagrodzenie co poprzednia.
Przedwczesne rozwiązanie umowy z inicjatywy pracownika, z powodów innych niż zatrudnienie na czas nieokreślony (CDI), daje agencji pracy tymczasowej prawo do odszkodowania.
Jaki jest maksymalny dzienny czas pracy?
Maksymalny dzienny czas rzeczywistej pracy nie może przekraczać 10 godzin, chyba że zostaną przyznane wyjątki na warunkach określonych przez dekret.
Pracownik ma prawo do co najmniej 20-minutowej przerwy, gdy czas pracy osiągnie 6 godzin. Układ zbiorowy może przewidywać dłuższy czas przerwy.
Te 20 minut przerwy nie jest wliczane do czasu pracy i nie jest płatne, chyba że układ zbiorowy stanowi inaczej.
Przekroczenie czasu pracy może być dozwolone, jeśli występuje nadzwyczajne zwiększenie aktywności, między innymi z następujących powodów:
prace, które muszą być wykonane w określonym terminie ze względu na ich charakter, obciążenia firmy lub zobowiązania umowne;
prace sezonowe;
prace wymagające zwiększonej aktywności w określone dni tygodnia, miesiąca lub roku.
Rozszerzony układ zbiorowy może przewidywać maksymalny dzienny czas rzeczywistej pracy do 12 godzin.
Jaki jest minimalny czas odpoczynku?
Każdy pracownik ma prawo do minimalnie 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dziennie oraz do 24 godzin nieprzerwanego odpoczynku tygodniowo, który powinien przypadać w niedzielę.
Czym jest praca nocna?
Praca nocna to wszelka praca wykonywana między godziną 21:00 a 6:00 rano.
Dzienny czas pracy nocnej w branży budowlanej nie może przekraczać 8 godzin.
Tygodniowy czas pracy nocnej, liczony na podstawie 12 kolejnych tygodni, nie może przekraczać 40 godzin.
Rozszerzony układ zbiorowy może podnieść ten limit do 44 godzin, jeśli specyfika działalności tego wymaga.
Dekret może również określić listę sektorów, dla których czas pracy nocnej wynosi od 40 do 44 godzin tygodniowo.
Czym jest indywidualny sprzęt ochronny (EPI)?
Indywidualny sprzęt ochronny (EPI) to uzupełnienie zbiorowych środków zapobiegających zagrożeniom zawodowym na placach budowy. Jego zadaniem jest zmniejszenie ryzyka wypadków, gdy wszystkie inne środki zapobiegawcze zostały już wykorzystane.
Zgodnie z Kodeksem pracy (artykuł R.233-83-3), definicja EPI brzmi:
„Indywidualny sprzęt ochronny to urządzenie lub środek przeznaczony do noszenia lub trzymania przez osobę w celu ochrony przed jednym lub wieloma zagrożeniami, które mogą zagrażać jej zdrowiu lub bezpieczeństwu.”
Każdy pracownik branży budowlanej musi nosić określone EPI w zależności od specyficznych zagrożeń związanych z jego zawodem, jak również od specyficznych zagrożeń na placu budowy.
Istnieją 3 główne kategorie EPI:
klasa I — sprzęt przeznaczony do ochrony przed zagrożeniami o niskim ryzyku;
klasa II — ochrona przed zagrożeniami mogącymi powodować poważne uszkodzenia;
klasa III — ochrona przed zagrożeniami o poważnych, a nawet śmiertelnych konsekwencjach.
Obowiązkowe EPI to odzież robocza i obuwie:
· Odzież robocza może mieć różne właściwości w zależności od celu, jaki ma spełniać. Może chronić przed warunkami atmosferycznymi, zimnem, a także ogniem. Ogólnie rzecz biorąc, powinna spełniać normę ISO 13688.
· Obuwie ochronne chroni stopy przed ryzykiem przebicia, skaleczenia lub uderzenia. Musi spełniać normę NF ISO 20345.
Gdy pracownik odmawia noszenia EPI, naraża się na poważne ryzyko dla zdrowia i bezpieczeństwa, a także może zostać zwolniony z pracy z powodu ciężkiego przewinienia.
Jeśli chodzi o pracodawcę, może on zostać skazany na karę więzienia lub grzywny za niedopełnienie obowiązku zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom — jeśli nie dostarczy odpowiednich środków ochrony indywidualnej (EPI) lub nie zadba o przestrzeganie przepisów.
Zapewnienie przez pracodawcę EPI oraz ich noszenie przez pracowników stanowią obowiązek mający na celu ograniczenie ryzyka wypadków na placach budowy, dlatego nie wolno lekceważyć środków ochrony indywidualnej.
Czym są „podatki” we Francji i kto je płaci?
Podatki definiuje się jako kwoty pobierane przez administrację publiczną od osób fizycznych i przedsiębiorstw, bezpośrednio lub pośrednio, na szczeblu krajowym lub lokalnym, oraz od czynności kupna/sprzedaży, produkcji, przekazania lub dziedziczenia.
Można wyróżnić różne rodzaje podatków:
· Składki społeczne;
· Obowiązkowe wpłaty na rzecz podmiotów gospodarczych innych niż administracja publiczna;
· Wpłaty, obowiązkowe lub nie, dokonywane na rzecz administracji publicznej w zamian za usługi, których cena nie jest nieproporcjonalna do ich kosztu.
Można wyróżnić również kilka rozróżnień:
· Podatki krajowe i lokalne;
· Podatki bezpośrednie, takie jak podatek dochodowy, oraz podatki pośrednie, takie jak podatek od wartości dodanej (TVA);
· Podatki proporcjonalne (jednakowa stawka dla wszystkich podatników) oraz progresywne (stawka rośnie wraz z wysokością podstawy opodatkowania).
Każdy „podmiot gospodarczy”, czyli każda osoba fizyczna lub prawna uczestnicząca w działalności gospodarczej we Francji, jest zobowiązany do płacenia podatków we Francji.
Termin „płatnicy” (redevables) odnosi się do podmiotów gospodarczych, które płacą podatki, natomiast „podatnicy” (contribuables) to osoby faktycznie ponoszące ciężar podatku. Na przykład w przypadku podatku od wartości dodanej (TVA), przedsiębiorstwo, które odprowadza VAT do Skarbu Państwa, jest płatnikiem, a konsument, który kupuje produkty lub usługi tego przedsiębiorstwa (w cenie zawierającej VAT), jest podatnikiem.
Jeśli chcesz uzyskać więcej informacji na ten temat, możesz zapoznać się z naszym artykułem: „Jak działa system podatkowy we Francji dla pracownika z zagranicy?”
Jakie są Twoje prawa do zasiłku dla bezrobotnych we Francji jako pracownik tymczasowy?
Pracownik tymczasowy ma prawo do zasiłku dla bezrobotnych tak jak każdy inny pracownik. Aby go otrzymać, należy spełnić kilka warunków:
· Tymczasowy pracownik musi przepracować co najmniej 130 dni lub 910 godzin w ciągu ostatnich 24 miesięcy (okres ten wydłuża się do 36 miesięcy dla osób powyżej 53 roku życia);
· Mieć mniej niż 60 lat, ponieważ po 65. roku życia zasiłek nie jest wypłacany;
· Nie rezygnować z pracy z własnej woli (nie złożyć dobrowolnej rezygnacji);
· Być fizycznie zdolnym do podjęcia pracy – jeśli jesteś chory, zasiłek dla bezrobotnych nie jest wypłacany, ale możesz otrzymać dzienną świadczenie z ubezpieczenia chorobowego.
Być zarejestrowanym jako osoba poszukująca pracy lub uczestniczyć w szkoleniu: obowiązek regularnego utrzymywania rejestracji w Pôle emploi.
Aktywnie poszukiwać pracy: osoby powyżej 55 roku życia mogą uzyskać zwolnienie z tego obowiązku w zależności od otrzymywanych świadczeń.
Wypłata zasiłku jest obliczana na podstawie Twoich poprzednich wynagrodzeń, które spełniają warunki Pôle emploi, a sam zasiłek nazywa się ARE (Aide au Retour à l’Emploi – Pomoc w powrocie do pracy).
Jednak niektóre elementy nie są brane pod uwagę przy obliczaniu zasiłku:
odprawy za niewykorzystany urlop;
dodatki za pracę tymczasową (indemnités de précarité).
Czas trwania zasiłku zależy od długości Twojej aktywności zawodowej, a maksymalny okres wypłaty jest ustalany według wieku pracownika. Okresy uwzględniane przez Pôle emploi to te, które nie były już wcześniej wykorzystane do uzyskania praw do zasiłku.
Jak działa ubezpieczenie społeczne dla pracowników tymczasowych?
Każdy pracownik tymczasowy korzysta z systemu zabezpieczenia społecznego, częściowo finansowanego przez agencję pracy. System ten ma na celu wyrównanie utraty dochodów w przypadku przerwy w pracy. Dochody te uzupełniają dzienne zasiłki (indemnités journalières – IJ) wypłacane przez CPAM (kasa ubezpieczeń społecznych).
W przypadku przerwy w pracy, CPAM wypłaca dzienne zasiłki na rzecz rekompensaty utraty wynagrodzenia. Ta rekompensata może być uzupełniona przez system zabezpieczenia pracownika. Dodatkowe zasiłki z tytułu zabezpieczenia są wypłacane przez agencję pracownika (za okres przerwy przypadający podczas trwania umowy) lub bezpośrednio przez system zabezpieczenia, gdy przerwa następuje poza umową o pracę.
Obsługa zwolnienia lekarskiego pracownika będzie różna w zależności od sytuacji, w jakiej się znajduje: czy jest na kontrakcie tymczasowym w momencie rozpoczęcia zwolnienia, czy nie.
Gdy zwolnienie lekarskie przypada na okres trwania misji tymczasowej, to agencja pracy tymczasowej zajmuje się wszelkimi formalnościami administracyjnymi: zgłasza zwolnienie, załatwia wniosek w ZUS, odbiera zasiłki chorobowe wypłacane przez ZUS, a następnie dopłaca świadczenia z ubezpieczenia dodatkowego, które uzupełniają tę wypłatę.
Dodatkowe świadczenia z ubezpieczenia będą wypłacane przez agencję pracy (w trakcie trwania misji). Jeśli zwolnienie lekarskie przedłuży się po zakończeniu misji i będzie trwać dłużej niż 10 dni, to właśnie ubezpieczenie wypłaca dodatkowe zasiłki chorobowe za okres zwolnienia przypadający po dacie zakończenia misji.
W przypadku zwolnienia lekarskiego poza okresem misji, pracownik może otrzymać zasiłek od CPAM (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) oraz dodatkowe świadczenia z ubezpieczenia, ale pod dwoma warunkami:
Pracownik przepracował co najmniej 414 godzin misji w ciągu ostatnich 12 miesięcy;
Zwolnienie lekarskie trwa dłużej niż 10 dni.
W przypadku, gdy pracownik nie jest na misji, to on sam musi podjąć kroki w celu zgłoszenia zwolnienia:
Przesłać część 2 zwolnienia lekarskiego do CPAM (Ubezpieczenie społeczne)
Przesłać część 3 zwolnienia lekarskiego do Pôle Emploi
Skontaktować się ze swoim funduszem świadczeń (régime de prévoyance) w celu zgłoszenia zwolnienia.
Prawa do świadczeń z funduszu ochrony socjalnej (prévoyance) dla pracowników tymczasowych są takie same, niezależnie od agencji pracy tymczasowej i systemu ochrony, który ona wdrożyła. Pracownik tymczasowy korzysta z gwarancji już od pierwszej misji (bez wymaganego stażu), a dodatkowe gwarancje przysługują mu po przekroczeniu 414 godzin pracy w ciągu ostatnich 12 miesięcy (co odpowiada nieco mniej niż 3 miesiącom pracy na pełny etat, nawet jeśli były przerwy między misjami i zmiana agencji pracy tymczasowej).
Jak działa emerytura dla pracowników tymczasowych?
Każdy pracownik tymczasowy odprowadza składki na emeryturę przez całą swoją karierę zawodową, więc wynagrodzenie z misji tymczasowych podlega składkom na ubezpieczenie emerytalne w ogólnym systemie pracowniczym. Obowiązkowa składka emerytalna jest przekazywana do URSSAF (Organizacja ds. Poboru Składek na Ubezpieczenia Społeczne i Zasiłki Rodzinne) i jest potrącana bezpośrednio z wynagrodzenia pracownika tymczasowego. To agencja pracy tymczasowej odpowiada za opłacenie tej obowiązkowej składki.
Aby otrzymać emeryturę za pracę tymczasową, pracownik tymczasowy odprowadza składkę do ogólnego systemu emerytalnego za każdą wykonaną misję. Ponadto, aby zaliczyć kwartał, pracownik musi odprowadzić składki na kwotę co najmniej 1464 euro, obliczoną na podstawie 150-krotności minimalnej stawki godzinowej brutto (9,76 euro x 150). Liczba misji i przepracowanych miesięcy nie jest brana pod uwagę przy tym obliczeniu. Najważniejsze jest osiągnięcie progu 1464 euro.
Należy jednak uważać na nadwyżki, ponieważ jeśli dochody w danym miesiącu są znacznie wyższe niż w innym, nie można przekroczyć ustalonego przez system ubezpieczeń społecznych limitu 3269 euro, który jest górnym pułapem podstawy składek emerytalnych dla pracowników tymczasowych.
Konkluzja
W miarę jak zatrudnianie pracowników tymczasowych staje się coraz powszechniejsze we Francji, pracownicy tymczasowi muszą dobrze znać przepisy prawne dotyczące pracy tymczasowej. AB2PRO oferuje atrakcyjne wynagrodzenia oraz dostosowany czas pracy dla pracowników tymczasowych, aby byli oni zadowoleni. W AB2PRO pracownicy tymczasowi mają dostęp do wszystkich niezbędnych informacji potrzebnych do podjęcia pracy we Francji, co sprawia, że praca tymczasowa staje się prawdziwą korzyścią dla wszystkich.
#AB2PROTEAM: W AB2PRO specjalizujemy się w Pracy Tymczasowej. Udostępniamy nasz personel do realizacji zleceń naszych klientów, dbając nieustannie o profesjonalizm oraz satysfakcję trzech stron: klienta, agencji i pracownika tymczasowego.
